Στο μουσείο του χωριού διασώζεται πινάκας με το πλοίο ΑΒΕΡΩΦ, όταν ήρθε στη Λέσβο για την απελευθέρωση, αλλά και δυο αυθεντικές φωτογραφίες με την απελευθέρωση του νησιού από τον ελληνικό στόλο στην Επάνω Σκάλα της Μυτιλήνης (φωτ. Χουτζαίου).

Όταν έφυγαν οι Τούρκοι από το χωριό πούλησαν τις περιουσίες τους σε πολλούς χωριανούς. Γνωρίζουμε ότι σε πολλά από τα σημερινά σπίτια κατοικούσαν Τούρκοι και πολλά χωράφια που έχουν χωριανοί μας ειδικά στο κάμπο του Σταυρού τα αγόρασαν από τους Τούρκους.

Το Τζαμί, επειδή θεώρησαν οι χωριανοί μας ότι «μαγαρίστηκε» η παλιά εκκλησία, δε θέλησαν να το μετατρέψουν σε εκκλησία όπως ήταν πριν το 1462 και έτσι από το χρόνο διαβρώθηκε και γκρεμίστηκε.

• Το 1920 χωριό βρίσκεται στην ακμή του, έχει πάνω από 800 κατοίκους.
• Το 1915-1925 έχουμε διακοπή του χειροκίνητου ελαιόμυλου της εκκλησίας.
• Το 1918 τον Οκτώβριο εκοιμήθη αείμνηστος ιερέας Αντώνιος Βαλάκος, επί 52 έτη υπηρετών το Ναό και αναλαμβάνει ο υιός του Ιωάννης Βαλάκος.
• Το 1925 κτίζεται νέο κοινοτικό κατάστημα και ανανεώνεται όλος ο φωτισμός του χωριού με νέα φανάρια από λάμπες πετρελαίου. Δύο από αυτά υπάρχουν στο μουσείο μας.
• Το 1928, με τη συναίνεση του Καζάν από τη Καλλονή, το χωριό υπάγεται στην επαρχία Πλωμαρίου. Επίσης ο οικισμός του Βούρκου, που μέχρι τότε ανήκε στο Αμπελικό, γίνεται κοινότητα και ονομάζεται Σταυρός. Λόγω αυτού του διαχωρισμού, ο πληθυσμός του χωριού καταγράφεται ως 528 κάτοικοι (από 800). Παράλληλα, λόγω ότι τα παιδιά ήταν πολλά για τα δύο μικρά σχολεία, κτίζεται νέο σχολείο στη θέση Αργάλια το οποίο λειτουργεί το 1928, με πρώτο Δάσκαλο το χωριανό μας Ευστράτιο Κύτελη. Κατά τα εγκαίνια παραβρίσκεται ο αείμνηστος «Γέρος της Δημοκρατίας» Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος έρχεται καβάλα πάνω σε ένα γαϊδούρι και τον οποίο είχε καλέσει ο φίλος του Ευστράτιος Μελιγωνίτης (κουρέας), ο οποίος τον κούρεψε και τον ξύρισε στο τέως καφενείο του Στυλιανού Βερβέρη. Τα εργαλεία του κουρέα σώζονται στο μουσείο μας.
• Το 1935 έχουμε το πρώτο τηλέφωνο του χωριού στο κοινοτικό κατάστημα.
• Το 1935 η εκκλησία πρωτοστατεί και με πρωτοβουλία του αείμνηστου καλού ιερέα Ιωάννου Βαλάκου, που παίρνει πρώτος τον κασμά, ανοίγεται ο αμαξωτός δρόμος Αμπελικού – Ακρασίου. Την ίδια χρονιά έρχεται το πρώτο αυτοκίνητο στο Αμπελικό.
• Το 1937 ο παλιός χειροκίνητος ελαιόμυλος της εκκλησίας εκποιείται και αγοράζεται από τους Φρυδάκη, Ξενάκη και Βαφειάδη, κατοίκους Μυτιλήνης, οι οποίοι τον κάνουν μηχανοκίνητο με ατμομηχανή.